Obchodzimy dziś w Kościele uroczystość Objawienia Pańskiego, inaczej nazywaną świętem Trzech Króli albo Epifanią. Epifania jest greckim słowem oznaczającym objawienie, ujawnienie, ukazanie się. Co więc właściwie dziś świętujemy? Świętujemy ukazanie się Pana nam, ludziom. W Dzieciątku z Betlejem jaśnieją, choć na sposób zakryty, Boża prawda i chwała. Ludzie szukający Boga odnajdują drogę. Przychodzą do Nowonarodzonego, aby złożyć dary, a jednak to oni sami odchodzą obdarowani. Wracają do świata pogrążonego w ciemnościach jako głosiciele światłości. Dziś, razem z Mędrcami ze Wschodu, także my oddajemy pokłon Jezusowi. On zaś umacnia nas przy stole słowa i Eucharystii, abyśmy nie ustali w oczekiwaniu na Jego ostateczne objawienie się w chwale na końcu czasów. Pamiętajmy dziś o naszym Ks. Biskupie Ordynariuszu, który jak informowaliśmy obchodzi rocznicę święceń biskupich udzielonych 10 lat temu przez Ojca Świętego Jana Pawła II w Rzymie. Po Mszy świętej wspólna Adoracja.

Gromadzimy się przy ołtarzu Pańskim w dniu święta Najświętszej Rodziny Nazaretańskiej. Pozostanie ona na zawsze najdoskonalszym wzorem dla każdej rodziny. Pragniemy dziś modlić się w intencji wszystkich rodzin, aby stanowiły zdrowy fundament życia ludzkiego na ziemi. Prośmy dziś w sposób szczególny Najświętszą Rodzinę, by nasze rodziny za jej przykładem żyły i promieniowały miłością, nadzieją i pokojem. Wnikając w nasze sumienia, rozważmy jak wypełniamy nasze obowiązki rodzinne? A za to, że niekiedy je zaniedbywaliśmy, przeprośmy teraz Boga, byśmy mogli godnie uczestniczyć w tej Eucharystii.

Czas mija, wskazówki zegara są coraz bliżej by wybić tę oczekiwaną godzinę przyjścia Zbawiciela. Nasze domy migające kolorowymi światełkami budzą wielką radość. Są to znaki zapowiadające nasze przygotowanie od strony materialnej. Jest to piękne, ale nie najważniejsze. Zapytajmy też o naszego ducha, zajrzyjmy do naszych serc i zobaczmy czy tam też jest wielka radość, a może właśnie tam nie może przedostać się promień światła. A przecież On przychodzi, Jezus Chrystus nasz Zbawiciel by być z nami jak mówią nam dzisiejsze teksty liturgii. Wszyscy jesteśmy zaproszeni do przyjęcia z wiarą słowa Bożego, przez które może w nas duchowo począć i narodzić się Jezus Chrystus. Niech ta nadzieja przenika nasze skupienie i naszą modlitwę.