Stajemy przed ołtarzem Chrystusa, aby uświadomić sobie, że Bóg sprzeciwia się pysznym, a pokornym daje swą łaskę. Jesteśmy świadomi swoich słabości, ale nasze serca pełne są wdzięczności za to, że Zbawiciel zaprasza nas na ucztę eucharystyczną. W dzisiejszych czytaniach usłyszymy o potrzebie pokory i otwarcia się na drugiego człowieka. Prośmy, aby spotkanie z Jezusem pomogło nam przemienić nasze serca oraz abyśmy mogli wzrastać w bezinteresownej miłości do Niego i bliźnich. Najpierw jednak przeprośmy Go za nasze grzechy, abyśmy mogli w całkowitej pełni doświadczyć Jego miłości.

Ilekroć gromadzimy się na Mszy Świętej, tylekroć jesteśmy pewni, że to wspólne przebywanie w jednym miejscu i wspólna modlitwa są zgodne z wolą Bożą. Eucharystia, będąca świętym zgromadzeniem Kościoła, wskazuje, że Bóg pragnie kiedyś w niebie zgromadzić przy sobie nie tylko nas, którzy tutaj teraz jesteśmy, ale wszystkich ludzi wszystkich czasów. Tę pełną miłości wolę Boga wobec całego rodzaju ludzkiego Kościół nazywa powszechnym powołaniem do zbawienia.

W uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny wyznajemy wiarę w tę prawdę, że Matka Boża została wzięta do nieba z ciałem i duszą oraz wprowadzona do chwały Chrystusa. Kontemplacja tej prawdy rzuca światło na nasze życie, cierpienie, na nasz los. Patrząc na Maryję wyniesioną do nieba, lepiej i głębiej rozumiemy sens naszego życia na ziemi oraz odpowiedzialność za czas dany nam przez Boga. Także i my zostaliśmy powołani przez Niego do chwały nieba. Chwałę tę możemy osiągnąć przez współpracę z Bożą łaską i przez miłość Boga i człowieka. Ponieważ jednak nie zawsze współpracowaliśmy z Bożą łaską i uchybialiśmy miłości, przeprośmy teraz Boga za wszystkie grzechy i zaniedbania.