– emerytowany wykładowca i prefekt Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie

W dniu 25 lutego 2012 roku zmarł Ks. Prałat dr Edward Łomnicki – emerytowany wykładowca i prefekt w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. Msza święta żałobna w Bazylice Katedralnej w Tarnowie we środę (29 lutego) o godz. 9.00. Msza święta pogrzebowa w kościele parafialnym parafii Narodzenia NMP w Piwnicznej – Zdroju we środę (29 lutego) o godz. 13.30, po której ciało Zmarłego zostanie złożone na miejscowym cmentarzu.

Ks. Prałat dr Edward Łomnicki urodził się 4 lipca 1935 roku w Piwnicznej. Kształcił się w szkole średniej w Nowym Sączu i w Małym Seminarium w Tarnowie. Egzamin dojrzałości złożył w 1952 roku, a następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk biskupa Karola Pękali w dniu 29 czerwca 1958 roku. Następnie do roku 1962 był prefektem w Małym Seminarium w Tarnowie. Potem został skierowany na studia specjalistyczne z zakresu filologii klasycznej i teologii fundamentalnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Po ukończeniu studiów w 1968 roku, przez krótki czas był wikariuszem w parafii św. Józefa i Matki Bożej Fatimskiej w Tarnowie. W latach 1972 – 1973 przebywał na stypendium naukowym na Papieskim Uniwersytecie Gregorianum w Rzymie, a w 1977 roku obronił doktorat z zakresu teologii fundamentalnej.

W latach 1968 – 1978 pełnił obowiązki prefekta, a w latach 1968 – 1998 był też wykładowcą języka łacińskiego w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. W latach 1974 – 1996 pełnił funkcję delegata diecezji tarnowskiej do spraw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a od roku 1977 do roku 1996 sprawował obowiązki diecezjalnego duszpasterza trzeźwości. Ponadto był cenzorem ksiąg religijnych i członkiem Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej. W 1985 roku został obdarzony godnością Kapelana Jego Świątobliwości.

Podczas stanu wojennego w wielkim stopniu zaangażował się w niesienie pomocy osobom internowanym, otoczył również duszpasterską troską i opieką tarnowską „Solidarność”. Bardzo wrażliwy na potrzeby bliźnich spieszył z pomocą dzieciom z rodzin zaniedbanych moralnie. Po przejściu na emeryturę mieszkał jako rezydent w Parafii Katedralnej w Tarnowie.