Bądź pozdrowiony, Krzyżu Chrystusa! – Ks. Mirosław


W dzisiejszą Uroczystość Odpustową Podwyższenia Krzyża Świętego Kościół nie kieruje do nas specjalnych rad, czy pouczeń. Kieruje naszą uwagę na wydarzenia Wielkiego Piątku, wzywa do kontemplacji i adoracji krzyża, prosi o ponowne przemyślenie tego, co się na nim dokonało. Dzisiejsza uroczystość została ustanowiona na pamiątkę odnalezienia przez św. Helenę drzewa krzyża. W 14 września 335 roku wprowadzono uroczyście tę najświętszą relikwie naszej wiary do wybudowanej bazyliki. Wtedy dokonano uroczystego podwyższenia Krzyża świętego.

Od tego czasu niezliczona ilość razy ludzie wierzący wnosili krzyż i umieszczali tam, gdzie przeżywali swoje radości i smutki; sprawy narodu i Kościoła.

Jan Paweł II spoglądając na krzyż na Giewoncie wołał: „Ten krzyż tam stoi i trwa. Jest niemym, ale wymownym świadkiem naszych czasów. Rzec można, że ten jubileuszowy krzyż patrzy w stronę Zakopanego i Krakowa, i dalej: w kierunku Warszawy i Gdańska. Ogarnia całą naszą ziemię od Tatr po Bałtyk.”

I mówił Ojciec święty dalej: „Bracia i Siostry, nie wstydźcie się tego krzyża. Starajcie się na co dzień podejmować krzyż i odpowiadać na miłość Chrystusa. Brońcie krzyża, nie pozwólcie, aby Imię Boże było obrażane w waszych sercach, w życiu rodzinnym czy społecznym. Dziękujmy Bożej Opatrzności za to, że krzyż powrócił do szkół, urzędów publicznych i szpitali. Niech on tam pozostanie! Niech przypomina o naszej chrześcijańskiej godności i narodowej tożsamości, o tym, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy, i gdzie są nasze korzenie. Niech przypomina nam o miłości Boga do człowieka, która w krzyżu znalazła swój najgłębszy wyraz.”

Krzyż jest dla ludzi wierzących znakiem odkupienia, znakiem miłości Boga do człowieka i znakiem zwycięstwa. Naszym zadaniem jest wpatrywać się w krzyż. Nie możemy obok krzyża przechodzić obojętnie.

Znak krzyża wpisany jest w nasze życie. Kapłan czyni znak krzyża nad dzieckiem, które zostaje przez chrzest włączone do wspólnoty Kościoła. Ten sam znak czyni również w konfesjonale, gdy przywraca człowiekowi pokój w duszy i przyjaźń z Bogiem. Znak krzyża czynimy, gdy rozpoczynamy dzień, gdy przystępujemy do pracy, przed podróżą i przed snem. Znak krzyża kreślimy nad młodą parą, która rozpoczyna wspólną drogę. W rożnych okolicznościach naszego życia czynimy ten znak.

Są jednak w naszym życiu sytuacje, gdy z trudnością przychodzi nam czynić znak krzyża. Gdy wstydzimy się dać świadectwo naszej przynależności do Chrystusa.

Jakże prosty jest ten znak – dwie skrzyżowane belki, a tak wiele znaczy. Belka pionowa symbolizuje łączność człowieka z Bogiem, wyraża potrzebę wznoszenia się ku Niemu. Belka pozioma mówi o tym, że Chrystus rozpostartymi ramionami chce objąć i przygarnąć wszystkich do siebie.

Św. Róża z Limy powiedziała kiedyś: Nie ma innej drabiny, po której można dostać się do nieba”. Dziś – w Uroczystość Podwyższenia Krzyża zbędne są słowa pouczenia. Potrzebny jest tylko czas i otwarte serce, by odczytywać tajemnicę Krzyża i czerpać z niego łaskę do zbawienia.